Keyfiye Ne Demek? Bir Anlam Arayışı
Bazen, dilin içinde kaybolmuş bir kelime bulursunuz. O kadar eski ve kaybolmuş bir kelimedir ki, hemen anlamını sormak için birine başvurmazsınız. Fakat merak eder ve anlamını öğrenmek istersiniz. İşte ben de böyle bir gün, Kayseri’deki huzurlu sokaklardan birinde yürürken “keyfiye” kelimesiyle karşılaştım. İlk başta kulağa biraz garip geldi, ne demek olduğunu anlamadım. Ama sonra bu kelimeyi derinlemesine düşündükçe, aslında ne kadar anlamlı ve duygusal bir şey taşıdığını fark ettim.
Bir Sokak, Bir Kelime, Bir Hikâye
Her şey, o soğuk Kasım sabahında başladı. Kayseri’nin dar sokaklarında yürürken, taze ekmek kokusu ve sabah çayıyla karışan havayı içime çekiyordum. O an, aklımda milyonlarca şey vardı: Günün planları, dersler, iş görüşmeleri… Ama birden, önüme bir çaycı çıktı. Havanın soğukluğu beni içeriye çekmişti. İçeri girdiğimde, pencerenin kenarında, kırmızı karolarla döşenmiş masaların birine oturdum. İçimi ısıtacak bir şey içmek istiyordum. Biraz huzur, biraz sakinlik…
Çaycı, bana bakıp gülümsedi. “Ne alırsınız?” dedi.
“Bir çay, lütfen,” dedim, biraz dalgın bir şekilde. O sırada, çaycının başka bir müşteriye verdiği bir kelime dikkatimi çekti.
“Keyfiye olsun,” dedi adam.
Başımı kaldırıp bir an baktım. Keyfiye mi? Bu kelime ne demekti? Hemen anlamadım ama içinde bir sıcaklık, bir huzur barındırıyordu. Kelime, o kadar doğal bir şekilde çıkmıştı ki ağzından, sanki yıllardır orada, o masada, o ortamda herkesin kullandığı bir kelimeymiş gibi. O an, o kelimenin peşinden gitmek, anlamını öğrenmek için bir şeyler yapmak istedim.
Keyfiye: Hayal Kırıklığı ve Umut Arasında
Ertesi gün, kaybolan bir anlamın peşine düştüm. “Keyfiye” kelimesinin ne demek olduğunu öğrenmek için, birkaç eski kitabı karıştırmaya başladım. Yavaşça, bu kelimenin aslında geleneksel bir halı dokuma türüyle bağlantılı olduğunu öğrendim. Keyfiye, bir halı deseniymiş. Fakat zamanla bu kelime, insanlar arasında daha derin bir anlam taşımaya başlamış. “Keyfiye” aynı zamanda bir huzur, rahatlık, kişinin içindeki rahatlık hissini ifade etmek için kullanılırmış.
Bunu öğrendikçe, o anki hislerim değişmeye başladı. O çaycının ağzından dökülen bu kelime, bana o kadar anlamlı geldi ki. Bir halı deseninin içinde kaybolmak gibi, içimdeki karmaşadan kurtulup, basit bir anın içinde huzur bulmak gibiydi. Ama bu anlamı bulmak, kolay olmadı. Çünkü hayatımda hep bir şeyler eksikti; beklentiler, hayal kırıklıkları, kaybolan fırsatlar… Bazen öyle anlar olur ki, ne aradığınızı bile bilemezsiniz.
Birçok kişi gibi, ben de bir noktada o kadar hayal kırıklığı yaşadım ki, keyfiye kelimesinin anlamını bir şekilde bulmam gerektiğini hissettim. O anlam, bana bir umut verecek, hayatın içindeki basit güzellikleri tekrar hatırlatacak bir şeydi.
Keyfiye, Kaybolmuş Bir Anı Gibi
Bir hafta sonra, bir arkadaşımın doğum günü partisine davetliydim. Oraya gittiğimde, bir anda kaybolmuş bir anı hatırladım. O zamanlarda, çocukken, halıların üstünde koşarken hep “keyfiye” desenlerini düşünürdüm. O desenler, o zamanlar bana neşeliydi, neşeyi ve güveni simgeliyordu. Ama büyüdükçe, hayatın karmaşıklığına daldım, kaybolan umutlar, yapılan hatalar… O keyfiye desenlerinin neşesi kaybolmuştu.
Partide, çocukluğumdan bir arkadaşımı gördüm. Uzun zamandır görüşmemiştik. Birlikte eski halılarımızı hatırladık, hepimizin evlerinde vardı o desenlerden. O anda fark ettim ki, “keyfiye” sadece bir halı deseni değil, aslında huzurun, neşenin, kaybolan anıların geri gelmesiyle ilgili bir şeydi. O an, eski bir anıyı, kaybolmuş bir huzuru bulmuş gibi hissettim.
Keyfiye ve Duygularım
O an, bu kelimenin bana verdiği anlamı bir kez daha hissettim: Keyfiye, sadece bir kelime değil; bir halı deseni, bir dönüm noktası, kaybolmuş ama bir şekilde tekrar bulunan bir huzurdu. “Keyfiye” demek, sadece geçmişi hatırlamak değil, aynı zamanda geleceğe umutla bakmak demekti. Beni hala takip eden kaybolmuş anılarıma bir anlam yüklemek, eski ve eskiyen şeyleri tekrar görmek demekti.
Kayseri’nin dar sokaklarından birinde, o çaycıdan duyduğum o kelime, bir anlam arayışının başlangıcıydı. Belki de bu yazıyı yazarken, bir anlamı daha derinlemesine keşfetmiş oldum: Bazen hayatta, kaybolmuş anlamlar, eski kelimeler, unutulmuş anılar bizim huzurumuzu ve içsel dengeyi bulmamıza yardımcı olabilir. Keyfiye, bana hayatın karmaşasında kaybolan ama bir şekilde tekrar bulunabilen huzuru hatırlattı.
Bugün, hala bir çaycıda duyduğum o kelimeyi düşünüyorum. O kadar basit ve doğal bir şekilde çıkmıştı ağzından ama anlamı bambaşkaydı. Kim bilir, belki de bazen kaybolan şeyler, aslında en çok ihtiyaç duyduğumuz şeylerdir.